Ik weet nog goed dat ik na een ademsessie ineens in een bubbel zat. Ik kon heel goed aanvoelen wie ik was en wat ik nodig had. Ik had me nog nooit zo gevoeld. De omgeving had minutenlang geen invloed op me. Ik durfde eerst niemand aan te kijken, omdat ik bang was dat contact met de groep die bubbel zou doorprikken. Ik realiseerde me daar dat ik goed kan aanvoelen wat een ander nodig heeft, maar dat dat ook mijn valkuil is. Het gevoel van anderen was vaak sterker aanwezig dan mijn eigen gevoel, dus onbewust was ik mezelf aan het organiseren naar de wensen van een ander. Steeds die vermenging met de buitenwereld en niet zo goed weten wat je zelf voelt en wilt, dat wordt op een gegeven moment grensoverschrijdend.

Ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar wat een ander beleeft en ik kan snel meegaan in een enthousiast idee. Maar ik merkte soms te laat dat iets niet mijn eigen verlangen was. Your Lab ging voor mij over in-tune zijn. Met mijn omgeving en anderen, dat kon ik wel. Maar in-tune zijn met mezelf in contact met de ander, dat heb ik moeten leren. Als je heel weinig van jezelf laat zien, gaan anderen steeds meer ruimte innemen en verdwijn je stukje bij beetje. In een team of groep valt dat ook op. Iedereen is onderdeel van een groepsdynamiek. Als er iemand ‘verdwijnt’, valt het geheel uit elkaar. Pas toen ik zelf mijn verlangens en gevoelens zichtbaar maakte kon ik helemaal aanwezig zijn, werd de cirkel rond en kon ik leiderschap tonen.

Een team hoeft niet gekraakt te worden om een open sfeer te creëren. Als ik zelf eerlijk ben over wat er bij mij speelt, in plaats van een mooi verhaal op te hangen, dan reageert een team daar ook met openheid op. Dat is leiderschap voor mij.

Voorheen zou ik in groepen vooral veel interesse tonen in de ander, heel veel gaan vragen, eigenlijk weer heel hard werken, nu gaat het met veel minder moeite. En dat is tegelijkertijd heel spannend. Spannender dan ik ooit had gedacht. Ik ben sociaalvaardig, en dacht altijd heel eerlijk te zijn, maar toch vertelde ik vaak het ‘gepaste’ verhaal, een waar maar aangepast verhaal. Nu durf ik het risico op ongemakkelijkheid te nemen: niet direct alles willen rechtbreien, want dan ontneem ik mezelf en anderen ook de kans om iets echts te laten zien.

Ik werk veel met innovatie-teams. Omdat het daar gaat over creativiteit, moet het allemaal leuk en snel zijn, het mag niet ongemakkelijk worden. Er zijn vaak een paar mensen met ‘vette ideeën’. Er wordt weinig ruimte gemaakt voor mensen die niet meteen een idee klaar hebben of die innovatie spannend vinden, maar misschien wel iets wezenlijks in te brengen hebben. Je bent veel vernieuwender, veel innovatiever, als ook kwetsbaarheid een rol mag spelen in het proces. Creatie ontstaat vaak ook vanuit frustratie, juist omdat we iets nìet weten. Om dat dan uit te spreken - daar heb je die ongemakkelijkheid weer - dat vergt moed. Dan ontstaat er ruimte, merk je iets op wat je nog niet eerder hebt gezien, en zie je wat je kan toevoegen aan het geheel.